Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w RP - Misja Szalom - przyjaciele Izraela z Krakowa
Menu główne:
Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w RP
O NAS
Kim jesteśmy
_________________
Struktura organizacyjna
_________________
Osobowość prawna
_________________
O Kościele
_________________
Ustawa
_________________
Prawo wewnętrzne
_________________
Historia
_________________
Wspomnienia o Henryku
_________________
USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dziennik Ustaw z 1997 r. Nr 41, poz. 254)
Art. 31.
1. Kościelne osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową, oświatową-wychowawczą oraz na utrzymanie duchownych i ich rodzin, a także komisji działających przy tych kościelnych osobach prawnych.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają zezwolenia, jeżeli odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych, w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 32.
1. Kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach ze zmianami wynikającymi z przepisów ust.2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji sprawuje kościelna osoba prawna będąca fundatorem lub wskazana w statucie fundacji.
3. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ zwraca się do kościelnej osoby prawnej sprawującej nadzór nad fundacją, wyznaczając termin nie krótszy niż 3 miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki określone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu, w myśl przepisów o fundacjach, zarząd ten będzie sprawowała kościelna osoba prawna wyznaczona przez Naczelną Radę Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o przeznaczeniu jej majątku zadecyduje Naczelna Rada Kościoła.
Art. 33.
W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na własność Kościoła jako całości.
Art. 34.
Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, kościelne osoby prawne mogą prowadzić wewnętrzną działalność ubezpieczeniową na rzecz duchownych i ich rodzin, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5 - Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 35.
1. Nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie ustawy we władaniu Kościoła i jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością, o ile nie narusza to praw niepaństwowych i niesamorządowych osób trzecich i jeżeli stanowiły własność Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego.
2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust.1, następuje w drodze decyzji wojewody.
3. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust.1 oraz wpis prawa własności w księdze wieczystej są wolne od podatków i opłat, z wyjątkiem opłat kancelaryjnych.
Art. 36.
1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wojewoda lub inny organ wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości albo organy gmin w zakresie swoich właściwości - mogą nieodpłatnie przekazać Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub oświatowo-wychowawczym,
2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego zborów działających na Ziemiach Zachodnich i Północnych o powierzchni do 15 ha użytków rolnych łącznie dla jednego zboru.
2. Przepis art.35 ust.3 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust.1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 37.
1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy określa załącznik do ustawy.
Art. 38.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.